WE. LOVE. NEW. YORK.

(REISVERHAAL) Het gaat eindelijk gebeuren. We gaan naar New York! Tot op heden is het er nog nooit van gekomen. Maar vandaag gaat een lang gekoesterde wens in vervulling. Wat heb ik ongelofelijk veel zin in onze trip naar New York! The city that never sleeps. In juni 2017 gingen wij samen met Karin en Rob 6 dagen naar New York. In dit reisverhaal over New York lees je wat we allemaal hebben gezien, bezocht en meegemaakt in deze wervelende stad.

Verder reizen? Lees dan ook: Hoogtepunten oostkust VS

Achter aansluiten

Eric en ik halen Rob en Karin op. Frank Sinatra schalt uit de radio. We zijn allemaal hyper enthousiast. Op de kinderen van Rob en Karin na, die blijven achter bij opa en oma, dus dat is even een lastig moment. We vliegen van Brussel naar John F Kennedy Airport. De vlucht gaat voortreffelijk en op het vliegveld sluiten we aan in onze eerste rij. Maar liefst anderhalf uur, voordat we door de douane mogen.

Daarna wachten voor het busje en vervolgens weer wachten in de files. We zijn er. We sluiten aan in de rij die naar New York gaat. Een majestueuze Mack truck links van mij en voor ons een typisch Amerikaanse schoolbus. Het is druk, druk, druk. Het meest opvallende onderweg zijn de twee enorme glooiende begraafplaatsen aan de stadsrand. Zo groot heb ik ze nog nooit gezien. Wow. Onze chauffeur is ongeduldig. Max Verstappen scheurt overal tussendoor. Ook als het niet past. Ik hou mijn hart vast, want ik was eigenlijk niet van plan om op zo’n veld terecht te komen.

We beginnen met Times Square

De stad doemt voor ons op. De wolkenkrabbers waar we straks tussendoor zullen lopen. Ons verwonderend over de hoge hoogten. Ons appartement is… krap. Ik slaap in de la van Eric’s bed. De keukenspullen zijn te ranzig om aan te raken en de douchedeur kan niet helemaal open, omdat de bank eigenlijk te groot is voor onze behuizing. Maar ach, wat maakt het uit. WE ZIJN IN NEW YORK!

We gaan meteen op pad, nieuwsgierig naar wat de stad ons te brengen heeft. Een paar blokken lopen en we staan midden op Times Square. Wat een geweld van licht, kabaal, mensen en ….. blote vrouwen met de Amerikaans vlag op hun lijf geschilderd. Blauwe hangtieten. Of je op de foto wilt. Nou nee, wij hebben namelijk honger! Bij John’s pizzeria gaan we in de rij staan. Onze eerste fast food maaltijd is een feit. We sluiten de avond af in het Hard Rock café, een must see, toch?

Hoppend door de stad

De nacht is kort. Onze airco draait overuren en dat laat hij ons weten ook. Het is kiezen of delen: het rumoer van de airco of van de straat. Om 6 uur stap ik uit mijn la. De dag kan beginnen. Voor mijn reisgenoten zet ik een gezellig muziekje op.

Met een bagel en een coffee on the go strijken we neer op een klein kunstgrasveldje op Broadway. Een terrasje waar je je eigen meegenomen etenswaar mag nuttigen. Lopend ontbijten, zoals de gemiddelde New Yorker doet, kunnen wij nog niet.

We nemen de hop on hop off bus, zoals het een ware toerist betaamt. Het weer is vandaag mooi. Heerlijk om door deze hoofdstad van de wereld te rijden. We kijken onze ogen uit. In onze oortjes schreeuwt een enthousiaste, bejaarde Amerikaan. Hij draagt een belachelijke junglemuts en vindt zijn stad geweldig! We worden er ook blij van. De gebouwen zijn prachtig. Vooral het contrast tussen de oude statige panden en de glimmende moderne wolkenkrabbers geeft de stad allure.

Vanuit het dak van het Rockefeller Center kijken we uit over de oneindige stad. En daarna steken we een kaarsje aan in de witte Saint Patricks Cathedral. Ook op Ground Zero keren we even terug in onszelf. De vergankelijkheid van het leven toont zich hier. De lange lijst met slachtoffers is indrukwekkend. Hier en daar is een witte roos bij een naam gestoken: een verjaardag die niet meer is.

We wandelen langs de waterkant. Het zou een kwartiertje kosten om naar de gratis ferry naar Staten Island te lopen, maar we doen er ruim een half uur over. De voetjes beginnen zeer te doen. We hebben vandaag toch al zo’n 11,5 km door de stad gestiefeld. Maar de Lady of Liberty staat gelukkig nog geduldig op ons te wachten.

Na het boottochtje rusten we even uit in Battery park. Een Starbucks cappuccino voor de dames en een biertje voor de heren. Eekhoorntjes vormen het entertainment. Voor onze laatste bestemming pakken we de metro. De bedoeling was om in Greenwich Village een kroeg in te duiken. Maar na de hamburger zakt het energieniveau onder nul. De dagen in New York zijn intensief!

Lekker eten en heel veel lopen

Ik stap uit mijn la en kruip onder de douche. Met de bus gaan we naar een ontbijttentje dat Eric op Tripadvisor heeft gevonden. Al vroeg ontdekken we dat niet iedere New Yorker goed gemutst is. Mijn buurvrouw heeft net naar Rob gemopperd dat hij zijn voeten in moet trekken. Ze bedoelde waarschijnlijk: “sorry dat ik op je tenen ging staan”. Ze vloekt op passagiers die te langzaam instappen: “shut up, and get in!” Deze dame heeft de stress van New York blijkbaar geen plekje kunnen geven. Ze is gemeen, maar wel vermakelijk.

De Rustic Table is een schot in de roos (helaas nu gesloten). Wat een leuke plek. En de yoghurt met granola, noten, fruit en dadelstroop is jummy, jummy. Zelfs de koffie is top. Een stuk beter dan gisterenochtend in ieder geval en een fijn begin van ons stadse avontuur.

We lopen naar het water, waar we op de Circle Line stappen. Een boottochtje is leuk, maar tweëneenhalf uur op een bejaardenboot is toch een beetje zonde van de tijd. Een dieptepunt op deze reis, maar vooruit. En koud! Eric en Rob hebben spijt van hun T-shirtjes, maar zullen dat natuurlijk nooit toegeven.

De Chelsea market is ons doel voor een hippe lunch. Ook daar zou een toptentje zitten. We eten staand onze veel te pittige taco’s. Ik geloof niet dat ik ooit zou kunnen wennen aan dat staande eten. Maar inmiddels ben ik wel goed ingewijd in de trottoir-etiquette: je zorgt dat je op het goede tempo invoegt in de mensenstroom. Achter elkaar lopen en bij bochten ritsen. Bij het oversteken rechts houden of doorduwen. En altijd op het autoverkeer blijven letten, want je kan er niet op rekenen dat iedereen stopt voor rood. Eigenlijk zou ik ook oortjes in moeten doen, maar dat is zo ongezellig voor de rest.

De Gansevoort rooftop bar valt tegen, maar de lift terug is wel lollig. Geen idee welk knopje we moeten gebruiken om in de lobby te komen, dus we zien de personeelsingang, de kelder en de nooduitgang. Soms gaat de deur aan de voorkant open, soms aan de zijkant. Maar nu is het toch echt tijd om ergens te gaan zitten. Even uitrusten en een biertje drinken.

Uitgeblust gaan we voor een korte pauze terug naar het appartement. De mannen nemen toch maar een vestje voor de avond mee. We eten onder de Brooklyn bridge bij de beste pizzeria van New York: Juliana’s. Natuurlijk staan we eerst in de rij. Dat hoort er gewoon bij. We lopen over de Brooklyn bridge terug naar Manhattan. Wat is dit fantastisch mooi! Wauw, wauw, wauw: de lichtjes van de stad, de kabels van de brug, het Vrijheidsbeeld op de achtergrond. The city that never sleeps. I love it!

New York by rain

“Gute morgen, gute morgen” van Nana Mouskouri knalt uit onze radio. De dag is weer begonnen. Voor vandaag heeft Eric in de buurt van China Town en Little Italy een ontbijttentje in jaren 50 stijl gevonden. Met de metro gaan we er op af. Liever een lekker ontbijt waar we stuk voor moeten reizen, dan een duur betaald klef broodje om de hoek. Bovendien zijn dit ook buurten die we gezien moeten hebben. Donkerbruine gebouwen met stalen geveltrappen. Net als in de film. Een galerie met gekleurde, verlichte tuinkabouters in de etalage: het kan allemaal in New York.

Het weer is helaas pet. Tijd voor een museum dus. We kiezen voor het MoMa (Museum of Modern Art): een collectie moderne kunst waar je U tegen zegt. Maar het kan niet ieder van ons bekoren. Als we vertrekken staat er een rij tot aan Tokio. Het regent dat het zeikt buiten, dus iedereen zoekt zijn heil binnen. Gelukkig waren wij net op tijd.

Onze volgende bestemming is het warenhuis Macy’s. In New York zijn er genoeg binnen activiteiten te bedenken. Wij gaan voor shoppen. In de kelder van het warenhuis speelt een band: de computerhupeldepups. Wij hebben nog nooit van ze gehoord, maar de jonge meiden staan te dringen tussen de kledingrekken. Na een klein dansje vertrekken we naar ons appartement. Tijd voor wat meligheid en Engelse les. Les 1: onionrings: de ui belt op. Les 2: sweet candy is his biggest love: zweterige Candy is zijn grote liefde. En tot slot les 3: my teeth hurt when I eat sweet things: mijn tiet doet pijn als ik Zweedse dingen eet.

De avondmaaltijd nuttigen we in de Ierse kroeg aan de overkant van de straat. En we wandelen nog even naar Times Square. Om het af te leren. Zaterdagavond: topdrukte. Uitgeblust duik ik in mijn la. De koek is op.

Deze zondag swingt: Let’s dance!

Zondagochtend: gospelochtend. We gaan met een bustour door Harlem en bezoeken een kerkje in de Bronx. We hebben niet zo veel tijd dus we halen een koffie en een sandwich on the go. Drie dagen in New York en het is al zover: lopend ontbijten! Ik ben nog een beginner. Mijn vingers verbrand ik aan de koffie en de ham schuift bijna uit mijn broodje. Wat een geklungel.

De kerkdienst is een bijzondere belevenis. Twee dames starten de dienst met een krakerig gezang. De geluidsinstallatie heeft zijn beste tijd gehad. En de dames eigenlijk ook. De een draagt een ooglapje. De ander mist haar tanden. Onze gids vertelt aan de rest van de kerkgangers waar wij allemaal vandaan komen en daarna stellen alle andere gasten zich voor. Hier wordt uitgebreid de tijd voor genomen. We worden welkom geheten door de leden van de congregatie met een lied. Ze staan op, draaien zich naar ons om en zingen ons toe met hun handen open.

We zijn welkom en ze openen hun harten voor ons. Het verrast en ontroert mij. Daarna gaan ze iedereen handen geven. Het is bijzonder. Anders dan onze kerkdiensten, dat moge duidelijk zijn. Een drumstel, een keyboard, een Amerikaanse pastor die “praise the lord” door de microfoon schreeuwt en vrouwen die dansen met hun handen naar de hemel geheven.

De middag brengen we door in Central Park. Op de fiets. En wat is dat gaaf!! We crossen over het fietspad de heuvels op en racen er weer af. De zon staat hoog aan de hemel en het leven is vurrukkulluk. We ploffen neer in het gras en vermaken ons met een selfiestick. Het is druk in het park. Mensen lopen hard, spelen frisbee, picknicken of vieren een verjaardag.

Tegenover ons wordt een kinderverjaardag gevierd. De kleine meid viert in haar protserige, witte trouwjurk haar eerste verjaardag. Een grote tros ballonnen met een gouden 1 verraadt haar leeftijd. Het wordt pas echt feest als ik 10 volwassenen in een kringetje een rondedansje zie maken. Geen andere kinderen. De ouders hebben schijnbaar dikke pret. Het meisje kan net aan het handje lopen en vraagt zich vast af wat dit allemaal te betekenen heeft. Ik ook.

Natuurlijk gaan we langs het Guggenheim en de Strawberryfields. Fans van John Lennon, drugsverslaafden en zwervers jammen wat in het park. Maar wij horen verderop Afrikaanse beats. Djembe’s en sambaballen, de sfeer zit er goed in! Karin waagt een dansje. Een opwarmertje voor vanavond.

Want vanavond is het dan eindelijk zover: we gaan naar het legendarische Café Wha?! We nemen een aangebroken fles wijn mee die we niet te zuipen vinden. We hopen er onderweg nog een zwerver blij mee te maken. New York is een mooie, maar keiharde stad. Als je het tempo niet bij kan benen, val je buiten de boot. Maar liefst 60.000 zwervers telt de stad. Het valt ons op hoeveel jonge mensen daar tussen zitten. Het is schrijnend en echt triest.

Vandaag maken we er 1 dolgelukkig. De man bij de metro weet niet wat hij meemaakt. You make my day! God bless you! Hij roept en dankt ons vol overtuiging en zet de fles meteen aan zijn mond. Volgens mij zuipt hij hem in 1 keer leeg. Wat een koppijn zal die man morgen hebben.

We hebben ons bezoek aan café Wha? steeds uitgesteld, omdat de dagen in New York te slopend zijn. Maar nu zetten we ons over de after diner dip heen. Meteen bij binnenkomst worden we door de beats van James Brown meegenomen. Stil blijven zitten is onmogelijk! De band is GE-WEL-DIG!! De muzikanten zijn stuk voor stuk fantastisch. Wat een heerlijke dansavond is dit. En what a shame dat we dit pas op de laatste avond ontdekken. Of misschien is het maar goed ook.

We hebben plezier, verwonderen ons over de uithalen en de vette gitaarsolo’s en dansen een gat in de nacht. In de wc word ik aangesproken door een vrouw die vindt dat Karin en ik de beste danseressen in de kroeg zijn. Is dat nou niet vet? Ze heeft in ieder geval verstand van zaken :-).

Midden in de nacht gaan we met de metro naar huis. Onze reisleider Eric weet ons zelfs met een biertje (teveel) op nog prima naar huis te loodsen. Hij kent de stad inmiddels op zijn duimpje en wij volgen gewoon. Maar ’s nachts komen ook de ratten. Eric trapt bijna een rat op zijn staart. Ik gil het uit. Hilariteit in de New Yorkse nacht….

See you next time!

Onze laatste ochtend breekt aan. Mijn la gaat nu definitief dicht. De mannen zijn wat brak. Hoewel Rob beweert dat hij nergens last van heeft. Hij is alleen wat stil. Vast bedroefd, omdat hij weer naar huis moet vandaag….

Na het ontbijt bezoeken we het High Line park. Dit pareltje hebben we bewaard tot het laatst. Het is een oude ‘skytrain-route’, die omgevormd is tot een prachtig, langgerekt park. We genieten van de wandeling door het groen en door de stad. De uitzichten zijn fantastisch! Het is heet en benauwd. De zon is meedogenloos. We worden door een bord gewaarschuwd dat we verderop naakte mensen tegen kunnen komen.

Nog even sushi eten in de Chelsea Market en dan onze koffers ophalen om met de taxi naar het vliegveld terug te keren. We laten de Big Apple achter ons. Maar niet voor lang wat ons betreft, want deze stad heeft ons in zijn greep. Zelfs Eric is verkocht. De afgelopen week was AMAZING!

WE. LOVE. NEW. YORK.

Op zoek naar praktische informatie over New York?

Eten is belangrijk! Kijk op annetravelfoody.com voor de favorieten van Anne: een echte travelfoodie die in New York heeft gewoond. She knows where to go! Verder heb ik zelf nog een artikel geschreven over zaken die je vooraf moet regelen, zoals bijvoorbeeld je ESTA. En ik heb op een rijtje gezet wat ik nu echt de tofste plekken in New York vind. Inspiratie genoeg dus, voor je trip naar deze geweldige stad.