Eilandhoppen in Hawaï: we ontdekken groen Kauai

(REISVERHAAL) Kauai is het groenste eiland van Hawaï. Het eiland wordt ook wel “garden island” genoemd. De dramatische kliffen in het noorden, de groene bergpieken in het binnenland en de stranden langs de kustlijn zijn veelgebruikte filmsets. Tientallen films zijn er opgenomen, van Jurassic Parc tot Pirates of the Carribean. Wij hebben vijf dagen om het eiland te verkennen met onze Patsy.

Wil je ook weten hoe het is om te kamperen op Big Island?  Of ben je benieuwd naar Oahu en Maui? Lees dan ook onze andere blogs.

Patsy

Zo heet ze. Ons Volkswagenbusje uit 1990. Het is een Westfalia. Niet het bekende karakteristieke Volkswagen model, maar wel een fantastisch onderkomen! We verbazen ons over de ruimte. Plek zat voor twee. Zelfs voor drie. Deze oude dame brengt ons, op haar gemak, overal waar wij willen. Shawn en Laura verhuren haar aan ons. Ze zijn er zuinig op en dat zullen wij ook zijn.

Het gasfornuis

De eerste dag laat Patsy ons een beetje in de steek. Als we een lunch klaar willen maken op de camping van Koke’e State Park, blijkt dat het gasfornuis niet werkt. Daar zitten we dan. In de bergen. Met onze thee, eitjes en hamburgers voor vanavond. We krijgen hulp van een buurman: “laat mij maar eens kijken, ik heb er verstand van”. Maar onze buurman komt tot dezelfde conclusie als Eric. Waarschijnlijk is de regulator stuk.

We lopen naar het winkeltje verderop en bellen Shawn. Of we nog willen proberen de gasfles iets losser te draaien? OK. We lopen nog een keer naar de camper om wederom tot dezelfde conclusie te komen en bellen Shawn weer. Hij komt deze kant op. Over twee uur kan hij er zijn. Wat zal hij balen! Maar goed, wij hebben best dik betaald voor deze camper en hier in de bergen zit geen restaurant waar we terecht kunnen.

Familie Flodder

We verkennen de camping een beetje. Het is een armoedig zootje. In het overdekte paviljoen brengt de familie Flodder haar zondag door. Het dochtertje van een jaar of 5 loopt met een luchtbuks te zwaaien. Een bakje kogels staat binnen handbereik. Bij het andere toiletgebouw staat de familie schreeuwlelijk. Moeder ligt vanuit haar stoel naar de kinderen te krijsen.

Awa’awapuhi

We zijn blij dat Shawn ons gasfornuisje weet te repareren. Na een broodje hamburger duiken we meteen in bed. Het is 9 uur. We zijn moe van de lange reis. En morgen moeten we vroeg weer op, want we gaan wandelen.

We kunnen kiezen uit tientallen mooie wandelingen. Door het moeras, langs de Waimea Canyon, of naar de kust. Wij kiezen voor de Awa’awapuhi Trail naar de kust. Het is een hele pittige wandeling van 11 kilometer. Op de heenweg dalen we 500 meter en op de terugweg moeten we klimmen. Op sommige plekken is het modderig en glad. Onderweg ga ik drie keer dood en baal ervan dat ik mijn buik niet heb afgedaan voor vertrek. Ik sleep een hoop zinloze kilo’s mee! Maar hé, I’m going strong. Langzaam, maar ik bikkel door. De beloning is fantastisch! Het uitzicht is werkelijk fenomenaal!

Hou je van wandelen, maar vind je Hawaï veel te ver? Lees dan het reisverhaal van Frank over wandelen op Cran Canaria. Het centrale deel van Cran Canaria is ruiger dan je denkt. 

Na de wandeling pikken we nog wat uitzichtpunten over de Waimea Canyon mee. Wat een mooi gebied is dit! En we gaan nog even aan het strand bij Salt Pond Beach, maar we houden het kort. We moeten nog boodschappen doen en naar Kumu Camp rijden. Dat is aan de andere kant van het eiland.

Kumu Camp

We staan aan de rand van de camping. Recht aan het strand. Zo’n plek is toch goud waard! We nemen een warme douche en bakken onze heerlijke tonijn. Het is een fijne avond met onze Patsy! Maar je raadt het al. Na zo’n pittige wandeling gaan de luiken om 9 uur weer dicht.

We worden wakker van het zonlicht en de hanen. Op Kauai lopen werkelijk overal hanen. En kippen. Het lijkt wel een plaag. Al onze broodresten gaan naar de kippen. We ontbijten iedere ochtend op een kinderboerderij, omdat Eric liever kippen voert dan zelf eet.

De noordkust

Het was onze bedoeling de noordkust te verkennen en een deel van de Kalalau Trail te lopen. Shawn en Laura vertelden echter dat de noordkust sinds april is afgesloten. Vanwege overstromingen zijn de weg en het wandelpad nog steeds niet toegankelijk. We kunnen helaas niet verder dan het dorp en de baai van Hanalai.

Gelukkig is er in Hanalai hele goede WiFi. Ik maak er dankbaar gebruik van en zet eindelijk weer een blog online. Bij de Hanalai Bread Company drinken we een lekkere cappuccino en raken met twee Amerikanen aan de praat. We hebben een geanimeerd gesprek over van alles en nog wat. We krijgen hun kaartje mee: de volgende keer zijn we meer dan welkom in hun guesthouse. Leuk! Het zijn de buren van James Bond.

Napali Coast

De Napali Coast is op drie manieren te verkennen. Via de Kalalau Trail, met een boot, of per helikopter. Wandelen is de komende twee dagen onmogelijk. Eric noemt mij steeds tante Pollewop, maar zelf kan hij bijna niet meer bewegen. Spierpijn! Snelle Jelle kraakt en piept. En tante Pollewop? Still going strong!! Dat weekendje wandelen met collega’s in Duitsland is een prima training geweest. Maar los van Eric’s spierpijn, de wandelpaden zijn ook gewoon afgesloten. Wat nu?

We gaan het gewoon doen: een helikoptervlucht maken! Dat hebben we nog nooit gedaan. Het is gewoon zonde om zo weinig van dit eiland te zien. We boeken een vlucht voor morgenmiddag en hopen op een zonnige dag.

De campinguil

Ook vandaag (en morgen) slapen we op Kumu Camp. Dit is een private camping. We hebben niet zo veel zin in de slechte provinciale campings. Bij onze buren zijn gisteren de brandstofslangen van hun auto doorgesneden en is de benzinetank leeggehaald. Ze lagen ernaast te slapen, in hun tentje.

Kumu Camp is geen drie sterren, maar ze hebben wel een campinguil. Als ik de handdoeken van de waslijn haal, zit hij ineens voor mijn neus op een boomstronk. Op een meter of drie. Hij kijkt mij onschuldig aan en draait zijn hoofd rond. Hij laat zich wel heel gewillig fotograferen. Die is wel erg gewend aan campinggasten.

Flying high

In de helikopter kunnen zeven personen. Inclusief piloot. Ik zit aan het raam, Eric in het midden. We krijgen koptelefoons op en een zakje om in te kotsen. We vliegen over de Waimea Canyon en langs de Napali Coast. Wat een mooie kliffen! Dit is zooooo cool! We zien ontelbare watervallen en natuurlijk ook de Manawaiopuna falls uit Jurassic Parc. Het allermooist is het vliegen tussen de kliffen en in de Wai’ale’ale krater. Eric geniet, zijn ogen glimmen en hij heeft een glimlach van oor tot oor. Wat is dit een mooie traktatie!!!

Queen’s Bath

Onze vlucht is pas vanavond om 21:30 uur, dus we hebben nog een hele dag te besteden. Bij Queen’s Bath zijn maar 10 parkeerplaatsen, je moet dus vroeg zijn. Of ver lopen. We hebben mazzel dat het vandaag miezerig weer is. Er is nog plaats. Queen’s Bath zijn natuurlijke gevormde baden, in de kust van lavastenen. Om er te komen neem je het “wandelpad” door het bos. Niet voor niets word je gewaarschuwd voor het slecht onderhouden pad en de gevaarlijke kust. Je gaat geheel op eigen risico. Mensen die terugkomen zitten onder de modder. Sommigen van top tot teen: voor onze neus glijdt papa uit. Oei, dit belooft wat. Toch slordig om zo in het vliegtuig te stappen.

Zo voorzichtig mogelijk soppen we met onze Teva-slippers voor de modderkuilen. Niet uitglijden over de boomstronken! Het is klimmen, klauteren, zweten en soms een beetje glijden. De regen maakt het niet makkelijker. Het laatste deel, over de rotsen, gaat vlotter. Wat is het een verademing om bij het “bad” aan te komen. Water!

Real Kauai dirt

De modder zit tot mijn knieën en ellebogen. Het is “real Kauai dirt”; bruinrode modder die niet onder je teennagels uit wil. Ik ging heel keurig op vakantie; nette kleding en mooi gelakte nagels. Inmiddels zijn mijn voeten een ravage. Door de Pollewop-wandeling heb ik pijnlijke, blauwe tenen en -nagels. De lak is inmiddels verwijderd en de klieven in mijn hielen worden met de dag ruwer. Ik kan er een voordeur mee schuren. En nu dus die hardnekkige modder. Niet best.

Na een heerlijk bad in zee, klauteren we weer terug naar de camper. Ik doe mijn best, maar de modder zit wederom overal. Als ik kracht zet op mijn voeten, komt de modder tussen mijn tenen omhoog. Slurp, slurp. Zo kunnen we het vliegtuig toch niet in? We rijden terug naar de camping om te douchen. Ik week mijn voeten in een afwasteiltje.

Afscheid

We zijn weer fris genoeg om te reizen. Als we wegrijden bij Kumu Camp worden we uitgezwaaid door de campinguil. Nog even stoppen voor een mooie close-up! Na een dikke, vette file komen we bij de luchthaven. We laten Patsy conform instructies achter op de parkeerplaats. Met weemoed. Mijn modderige Teva’s zet ik op een prullenbak. Misschien wil iemand ze nog hebben, maar ik dank ze af. Te vies om mee te nemen. Te kapot.

We hebben tijdens deze reis in totaal vier eilanden van Hawaï gezien: Ohau, Maui, Big Island en Kauai. De onvermijdelijke vraag is natuurlijk: welk eiland was het mooist? Moeilijk te zeggen. Ik denk dat ik zou kiezen voor Maui, hoewel het daar erg druk was. The road to Hana was prachtig, met een strand vol reuzenschildpadden. Het snorkelen met dolfijnen op Big Island was natuurlijk ook onvergetelijk. En de helikoptervlucht over Kauai was een absoluut hoogtepunt. Alle eilanden hebben hun pareltjes. Hawaï is absoluut meer dan een strandbestemming!

 

Ben je op zoek naar de hoogtepunten van Hawaï? Dit zijn volgens ons de 10 hoogtepunten.

Campings

De mogelijkheden om te kamperen zijn beperkt op Kauai. De provinciale campings zijn zeer matig onderhouden en staan niet allemaal goed bekend als het veiligheid betreft. Ik zou adviseren om in ieder geval naar de private campings te gaan. Zij liggen mooi verspreid over het eiland:
– Camp Sloggett (Zeer nette camping, Waimea Canyon)
– Kumu Camp (Aan de oostkust, mooie locatie recht aan zee, matige voorzieningen)
– YMCA Camp Naue (gesloten toen wij er waren).

Onze route in beeld: