Ga naar de inhoud
kustlijn bij El Nido op Palawan

Twee weken Filipijnen: Palawan en Boracay

(REISVERHAAL) Al wekenlang is het wachtwoord op mijn computer Filipijnen2017. We hebben uitzicht op een zonnige kerst en oud en nieuw. Mooie eilanden, witte stranden en blauwe zee. Tenminste, dat waren onze gedachten toen we begin dit jaar onze vakantie planden. Niet lang daarna kwam Duterte aan de macht. Met verbazing heb ik de nieuwsberichten sinds die tijd gelezen. En de laatste weken zag ik op mijn weerapp vooral veel regen en wolken. Maar geboekt is geboekt. Twee weken Filipijnen: het belooft een bijzonder exotische vakantie te worden!

Eind 2106 reisden wij twee weken door de Filipijnen. We vlogen naar Palawan en Boracay. Het was best een turbulente reis, zoals jullie inmiddels van ons gewend zijn. We vreesden voor tyfoons en ratten en genoten van ziplijnen en snorkelen. We zagen twee van de vele eilanden in de Filipijnen. Een bestemming waar wij nog lang niet zijn uitgekeken.

strand bij El Nido

Op zoek naar een snel overzicht van wat je niet mag missen op Palawan? Lees dan mijn blog met tips over het mooiste eiland van de Filipijnen: Palawan.

Samenvatting van de hoogtepunten van twee weken Filipijnen:

  • Underground River Tour in Sabang (Palawan)
  • Ziplijnen bij El Nido (Palawan)
  • Snorkeltour naar Miniloc (Palawan)
  • Met een brommer en snorkelspullen crossen over Boracay
  • Slenteren langs White Beach (Boracay)
  • Chillen in het luxe Sofitel Phillipine Plaza hotel (Manilla)

Tyfoon op komst

Tijdens onze tussenstop op Hong Kong, lezen we dat Nock-ten op de Filipijnen afkomt. Windsnelheden tot 250 km/uur. In het oosten van het land worden mensen geëvacueerd. Dat ziet er niet goed uit! Het was eigenlijk niet de bedoeling dat deze vakantie een spannend avontuur zou worden. Wij zijn op weg naar Manilla en de tyfoon schijnbaar ook. Het duurt even voordat we hebben uitgevogeld hoe het zit. We hebben mazzel: wij landen op eerste kerstdag in Manilla, Nock-ten pas op tweede kerstdag.

Onze reis duurt maar liefst 29 uur van deur tot deur. Vanuit Manilla vliegen we naar Puerto Princesa op het eiland Palawan, waar we nog een paar uur moeten wachten op onze transfer naar het Sheridan beach resort in Sabang. Het lukt ons hier eindelijk om geld te pinnen en we duiken even de McDonalds in. Het is immers eerste kerstdag!

Sabang - Sheridan Beach Resort

Rustig landen

Het zwembad is enorm, het resort mooi, de temperatuur hoog en godzijdank hangt er veel bewolking in de lucht. Ik zou hier compleet verschrompelen onder de felle zon! Af en toe valt er een spat regen, maar meer is het ook niet. Het weer is lekker klam: het pasje van de hotelkamerdeur blijft op mijn rug plakken. We doen vandaag niet veel meer dan liggen; bij het zwembad, in de hangmatten (onder de palmen aan het strand) en op bed in de koele lucht van de airco. Ik trakteer mezelf op een heerlijke massage in de spa. We verkennen de omgeving en het rustige dorpje. Verontruste appjes komen op onze telefoons binnen: Nederland hoort het nieuws over Nock-ten. Maar wij zijn veilig.  

Eerst even relaxen
het dorpje Sabang

The underground River tour

Excursietijd!! We gaan naar de ondergrondse rivier waar Sabang beroemd om is. De afgelopen twee dagen was de rivier niet bereikbaar vanwege de hoge golven, dus het is vandaag extra druk. Het dorpje knalt uit haar voegen van alle busjes toeristen die arriveren. Verkopers doen goede zaken. We gaan met typisch Aziatische bootjes; met aan beide kanten lange, houten drijvers. Het lijken net gekleurde spinnen op het water. Misschien wel honderd. Ze varen af en aan om alle toeristen met hun oranje reddingsvesten naar de plaats van bestemming te brengen. De ondergrondse rivier is één van de zeven wereldwonderen, volgens onze gids. Waar of niet: het is een hele bijzondere plek. En we komen gelukkig zonder vleermuizenpoep op onze kleding weer uit de grot.

underground river Sabang
Vissersbootjes Sabang

Met de Lexus

Om half 9 worden we door een busje van Lexxus shuttle opgehaald voor onze transfer naar het noorden. El Nido is de bestemming. We gaan er een uur of zes over doen. De naam van de organisatie belooft een chique rit, toch? We moeten met zijn tweeën voorin. Het busje zit bomvol. Ik zit in de extra stoel naast de chauffeur, met mijn hoofd net niet tegen het plafond, maar wel voor de achteruitkijkspiegel. Ik probeer mijn been weg te houden bij de versnellingspook, voor het geval hij mispakt. Naar buiten kijken lukt alleen als ik mijn hoofd scheef houd.

Geduld

Na een uurtje moeten we overstappen. We worden met onze tassen gedropt in een klein open air restaurantje/winkeltje. Rode plastic stoelen en een golfplaten dak. Op tafel staat een mandje met gekookte eieren. Tegen de tijd dat we vertrekken is de schaal bijna leeg. Een plastic zakje met twee eieren en een beetje zout is duidelijk een populaire snack. Lekker voor onderweg. Wij nemen een drankje en chips uit de winkel. De zakjes hangen in alle kleuren en maten aan het plafond. De eigenaar vraagt of we uit Nederland komen. Amsterdam? Rotterdam? Hij heeft zelf een paar jaar op een cargo schip gewerkt dat voer tussen Amerika en Rotterdam. Maar nu niet meer. Nu heeft hij zijn eigen tentje in de Filipijnen, waar hij geboren is.

De wachttijd is ietsje langer dan voorspeld: anderhalf uur in plaats van een half uur. Tja, zo gaat dat vaker. We zijn het inmiddels gewend. We kopen nog maar wat pinda’s bij onze vriend. Ik moet naar de wc. “Succes”, zegt Eric. Het is altijd weer een verrassing wat je aantreft. Er staat een soort kindertoiletje zonder bril. De deur kan dicht, dat is al heel wat. Het is wel een beetje donker. Met mijn slippers sta ik in een plas water. Ieuw. Het is schoon water. Het is hetzelfde water wat ik uit de bak moet scheppen om door te trekken. Gelukkig had ik zelf toiletpapier bij me en ontsmettingsmiddel voor mijn handen. De opluchting is toch weer groter dan het ongemak!

tussenstop twee weken Filipijnen

Met de tuktuk naar El Nido

We passen nog net achterin. Onze tassen worden bovenop gebonden. Fijn dat ze waterdicht zijn, want het laatste uur van de trip regent het pijpenstelen. Het valt met bakken uit de hemel en overal ontstaan lichtbruine modderstromen. Als je er met je slippers doorheen loopt, zit heel je rug onder de spetters. We zijn blij als we op onze plaats van bestemming zijn aangekomen. De villa op het Mahogany beach resort is prachtig. Met een eigen veranda en plunge pool!

Mahogany Beach Resort

Aan het eind van de middag gaan we eten bij een Italiaan (Trattoria Altrove) want we hebben zin in iets lekkers. De dikke vissoep met klonten (van gisteren) wil ik snel vergeten. Per gemotoriseerde tuktuk rijden we naar het centrum. Daar worden we helemaal blij van. Geweldig zijn de Filipijnse tuktuks! Grappig dat die dingen overal anders zijn. Hier is het een overdekte brommer met een zijspan, een driewieler. Je zit met twee personen naast de brommer. Filipinos kunnen er met vieren in. Twee vooruit en twee achteruit. Achterop de brommer past ook nog wel iemand. En we zien dat je in het uiterste geval ook nog op het dak kunt gaan liggen. Dat maakt zes. Lekker goedkoop.

We dineren bij kaarslicht, omdat de stroom is uitgevallen in het hele dorp. Sommige restaurants hebben een aggregaat, maar de onze niet. Romantisch, maar het is donker en de vermoeidheid slaat toe. We slaan het nagerecht over en gaan weer naar huis. Om half negen liggen we in bed. De jetlag speelt ons nog steeds parten.

El Nido - niet het mooiste dorp

Ziplinen

Om half zes ga ik er toch echt uit. Klaarwakker en uitgeslapen. De hanen kukelen. Ik duik in de douche en vertoef daarna heerlijk op de veranda. Om half negen wordt het ontbijt geserveerd. Niks te klagen! Toch is vandaag ook een rare dag. De uitvaart van ome Pim. Het internet werkt niet, dus ik stuur een paar sms’jes. In gedachten bij jullie….

We besluiten om vandaag de zipline te proberen. Van het vaste land roetsjen we naar een klein eilandje voor de kust. We moeten een tijdje wachten tot we aan de beurt zijn. Tuigje aan, helm op. En off we go! Woehoe! Wat een heerlijk gevoel van vliegende vrijheid. Het duurt maar een paar minuten, maar het is een mooie beleving. Door het water en langs het strand lopen we terug. We lunchen op een heerlijke plek en kijken uit op de archipel van Bacuit. Overal steken kleine groene en rotsachtige eilandjes uit het blauwe water. De zon staat hoog aan de hemel. Het is een adembenemend plaatje. Genieten, met volle teugen van alles wat je mee mag maken en beleven op deze prachtige wereld.

ziplinen bij El Nido
Palawan - El Nido

Tour A

El Nido is waarschijnlijk het drukste stadje op Palawan. En het meest chaotische. Smalle straatjes met lange files van stinkende brommers en tuktuks. Duizenden toeristen uit de hele wereld. Goedkope hostels. Maar geen architecten of goede constructeurs. Alle hutjes en gebouwtjes zijn schots en scheef tegen elkaar gebouwd. Een opeenhoping van restaurants en winkeltjes. Regelmatig valt de elektriciteit uit. Overal is free WiFi, maar nergens werkt het. Het stadje is duidelijk overbelast. Maar toch heeft het wel iets. Iets Aziatisch. Iets kleurrijks. Backpackersparadise.

Het is hier allemaal om de Bacuit Archipelago te doen. Iedereen biedt boottochten aan om naar de witte standjes te gaan, te snorkelen en te zwemmen. Je kunt kiezen uit tour A, B, C, of D. De prijzen zijn overal hetzelfde. Daar houden we van! Gemak dient de mens. Wij hebben voor tour A gekozen en verzamelen op het strand.

Wat een enorme drukte! De kust ligt vol met boten en het strand staat vol met toeristen. Het ziet zwart van de mensen. We zien mensen in polonaise door het water waden met hun tassen op hun hoofden. Sommigen gaan op plastic kajaks. Wij doen onze kleding uit en gaan in zwemkleding naar de boot die helemaal achteraan ligt. De tassen gaan op een kajak, want we moeten een stukje zwemmen om bij de boot te komen. Onze Italiaanse reisgenote raakt er helemaal van over de zeik.  

bootjes naar de Bacuit archipel
tour naar Bacuit Archipel
cocosnotenboot

Miniloc Island

Tour A betekent een bezoek aan Miniloc Island. We bezoeken eerst Secret Lagoon, waarvoor we door een gat in de rotswand moeten klimmen. Helemaal “secret” is het niet, we staan in de rij, maar wel ontzettend mooi. De zee hoor en zie je niet als je in de lagoon bent. Rust. Als je op je rug in het water gaat liggen zie je alleen de blauwe lucht en de hoge wanden van karststeen. We slaan de mooie beelden op in onze herinneringen en varen daarna per kajak door de Small Lagoon, ook al zo’n mooie plek. Daarna zwemmen we door de Big Lagoon. In dit gebied wordt het tv-programma Robinson Island opgenomen, dus je kunt je misschien voorstellen hoe mooi het is. We sluiten de dag af met een biertje op een wit standje. Het kan slechter!

afsluiting op een wit strand
benauwd! Je telefoon plakt aan je arm.

Vlucht verplaatst

Een paar mails en drie gemiste oproepen van Cebu airlines. We waren gisteren de hele dag weg en de WiFi werkt niet. Onze vlucht naar Boracay is verplaatst en de vliegtuigmaatschappij wil van ons een bevestiging krijgen. We gaan daarom per tuktuk naar het centrum om ouderwets te telefoneren. Blijkbaar is dat alleen bij het Artcafe mogelijk.

Als alles weer geregeld is, slenteren we langs het strand en drinken wat aan de kust. Heerlijk weer en een geweldig uitzicht. Een perfecte dag om het jaar mee af te sluiten. De middag brengen we door in de hangmat, aan het zwembad en op de veranda. Het ultieme onthaasten.

strand bij El Nido

Oudejaarsavond

Op oudejaarsavond eten we bij Mezzanine, een Frans restaurant (helaas inmiddels gesloten), direct aan het strand. Het is eigenlijk best rustig in El Nido. Alle tuktuk chauffeurs zitten waarschijnlijk aan familiediners. Om 23 uur gaan we naar het strand. Aha, daar is de vibe! Bij de Pukka Bar moet je zijn, zo te zien.

We halen binnen een biertje tussen de dampende en swingende jeugd. Een bezoek aan het toilet op de eerste verdieping is een slecht idee. Hoe goor kan het zijn. En gevaarlijk. De houten vide deint onder onze voeten. We wurmen ons door de menigte terug naar het strand en zoeken een plekje aan de rand van de drukte. Met onze voeten in het water, want het strand is hier maar een paar meter breed.

Het feest bereikt zijn hoogtepunt om middernacht als vuurpijlen de lucht in gaan en de menigte uitzinnig juicht. Dronken mensen duiken in het water. Vuurwerk gaat de lucht in en komt ook weer brandend naar beneden. Een vuurpot knettert tussen het publiek uit elkaar. Levensgevaarlijk. Een dikke, dronken Italiaan staat te schelden, omdat hij brandplekken op zijn benen heeft. Wij houden het voor gezien. Maar bij ons huisje aangekomen, blijkt het strandfeest bij de buren nog in volle gang. Nog even een drankje en een dansje, om het jaar samen mooi af te sluiten.

oud en nieuw

Op weg naar Boracay

Opstaan, opstaan, het nieuwe jaar is begonnen! Nieuwe kansen, nieuwe plannen, nieuwe mogelijkheden. Na de vakantie ook goede voornemens. Maar nu nog even niet. Om 12 uur gaat onze vlucht naar Manilla. Daarna vliegen we meteen door naar het eiland Boracay.

Onze tassen worden op een tuktuk gebonden. Met ons erbij zijn we topzwaar. Bergop is een probleempje. We glijden terug over het zandpad. Eric en ik springen er snel uit en duwen de tuktuk naar boven.

We komen aan bij een groot Heras hekwerk. Een meneer met een papieren lijst houdt ons tegen. Gelukkig, we staan erop. We rijden langs de startbaan en worden gedropt op een alleraardigst open lucht vliegveldje. Het is rustig, want er gaan maar twee vluchten van Air Swift. Bij de balie moeten onze tassen open voor de handmatige controle. Daarna moeten we op de weegschaal. We mogen mee: gelukkig ben ik niet te veel aangekomen met kerst. Met een kleurrijke jeepney (een soort schoolbus) worden we naar het vliegtuig gebracht. Fantastisch toch? We zitten op rij twaalf, bijna achterin het propellervliegtuigje. De uitzichten over de kleine eilandjes zijn heel fotogeniek, maar het is ook wel een bumpy ride.

jeepney op vliegveld
Boracay Filipijnen

Boracay is in 2018 een half jaar gesloten geweest, omdat het de enorme stroom toeristen niet aankon. Hotels, winkels en restaurants lieten jarenlang hun afvalwater in zee lopen. Inmiddels is het eiland weer toegankelijk voor toeristen.

Het regent, het regent…

Gisterenavond kwamen we laat aan, in de regen! Ook vandaag is het flink bewolkt, met hier en daar een bui. Aan deze kant van het eiland waait het enorm. We kijken vanuit ons appartement uit over het Bulabog beach waar het wemelt van de kitesurfers. De kites zwieren door de lucht. Het zijn er minimaal 100, misschien wel het dubbele. Het is een vrolijk gezicht. Als we ze kunnen zien tenminste, want bij regen verdwijnen ze in de grijze wolkenmassa.

Bulabog Beach
kitesurfers op Bulabog Beach

We verkennen het dorpje en het beroemdste strand van de Filipijnen: White beach. Het ligt aan de windstille kant van het eiland. Een langgerekt zandstrand, kilometerslang. Overal eettentjes, winkels, strandverkopers en toeristen. Megadruk! Als we hier ’s avonds naar een leuk restaurant zoeken, ontdekken we de vele Filipijnse zangtalenten. Overal zijn liveoptredens en de één zingt nog slechter dan de ander, maar blijkbaar kan dat de gemiddelde Aziaat niet zoveel schelen. Karaoke in een strandtent op Boracay: de droom van iedere Filipijn!

Lees ook: Wel of niet naar het eiland Boracay in de Filipijnen?

White Beach Boracay

Zonneschijn

Na regen komt er gelukkig altijd weer zonneschijn. Dat maakt het leven op een strandeiland toch een stuk aangenamer. We huren een brommer. God mag weten van wie, maar om 9 uur staat hij voor de deur. Geregeld via de receptie. Mevrouw weet niet of hij verzekerd is en helmen zijn niet bijgeleverd. Gewapend met snorkels gaan we naar een afgelegen strandje in het noorden. De onderwaterwereld is prachtig! Veel koraal en bijzondere tropische vissen. Daar houden wij van!

We lunchen op het super chique resort van Shangri-la. Blijkbaar is dat niet zo gebruikelijk, want de bewaker vindt het maar raar dat wij alleen komen lunchen. Toch zijn we welkom als we onze brommer maar bij de poort laten staan. We worden opgehaald met een busje en kiezen voor een lunch aan de poolbar met uitzicht op zee. Goede plek!

brommer huren Boracay

Spider House

We sluiten onze dag af bij het Spider House (na de shut down van Boracay gesloten). Een fantastisch tentje, gebouwd tegen de rotsen, boven de zee. Je kunt er eten en drinken en tussendoor een verkoelende duik nemen. Het is een meter of 2, 3, maar ik duik na mijn mojito toch echt niet meer het water in. Bovendien laat ik mijn verbrande billen en rug liever aan niemand zien. Eric en ik hadden misschien iets beter moeten smeren vandaag…

Spider House Boracay

Een rat in de keuken

We slapen in een groot appartement van Karuna Boracay Island Suites. De enorme ramen geven vanuit de slaapkamer uitzicht op zee. Zo op het eerste gezicht helemaal perfect. Ook de website ziet er piekfijn uit.

Als we in de bank zitten zie ik iets bewegen in mijn ooghoek. “Wat zag je dan?” Ik weet het niet goed. Het leek een bewegende donkere vlek. Eric loopt naar de keuken en stapt terug. Er schiet een RAT weg!! What?! Als ik weer op de bank zit, met mijn voeten opgetrokken, komt hij teug. Iiiieeeeeeeeewwwwww!!!!!!!! There’s a rat in the kitchen. What am I gonna do?

Boracay Island Suites

Hulptroepen

Ik ga hulptroepen halen. Een bewaker(tje) komt gewapend met bezem en blik helpen. Maar de rat zit achter het keukenblok en laat zich niet meer zien. Het gat wordt dicht gemaakt met een prop papier. Degelijke bestrijding dus. Meneer laat ons achter in het rattenappartement. Getver. Ik heb het er niet op en ga de rest van de ruimtes inspecteren. Als ik de toiletdeur verder opentrek schiet de rat langs de muur onder de wastafel door. AAAAAAAA!! Ik gil. Hard. Vloeken doe ik ook. Heel charmant.

Ik ga de rattenvanger weer halen. De jongen gaat zonder enig spoor van angst met zijn zaklamp en bezem de toilet in. Eric loopt achter hem aan. Maar ratta schrikt en schiet tussen Eric’s benen door de keuken weer in. Ik zie lichtflitsen (van de zaklamp) en een Eric die achteruit tegen de koelkast aan valt. Wat een kabaal. Eric heeft het ook niet zo op ratten. Er zit nóg een gat onder het keukenblok wat gedicht moet worden met een prop papier. Ik ben blij dat we morgen weer vertrekken.  

Manilla

Onze laatste stop is Manilla. Of nou ja, ik moet eigenlijk zeggen het Sofitel Philippine Plaza Manila Hotel. Want verder dan het hotel komen we niet. We slapen hier twee nachten. Twee heerlijke nachten! Het hotel is prachtig en de buffetten zijn schandaaaalig groot. We liggen lekker aan het zwembad, ik laat mijn nagels doen en we genieten van de laatste zonnestralen. Wat een luxe. We zijn klaar om weer naar het winterse Nederland te gaan. Net op tijd voor de verjaardag van mama. Onze twee weken Filipijnen zitten er helaas al weer op.

Sofitel Manilla
Sofitel Manilla

Twee weken Filipijnen: onze overnachtingen

Palawan/Puerto Princesa – Sabang (3 nachten): Sheridan beach resort 4*

Mooi hotel, direct aan het stand gelegen. Het eten vonden wij niet altijd lekker.

Palawan/El Nido (4 nachten): Mahogany beach resort

Ongelofelijk fijn, kleinschalig resort, met een paar strandvilla’s. Net buiten de stad. Een absolute aanrader.

Boracay (5 nachten): Karuna Boracay Island Suites

De grootste tegenvaller. Grote appartementen met prachtig uitzicht over Bulabog Beach. We hadden in de keuken echter een rat te gast. In de badkamer kortsluiting. Het appartement was slecht onderhouden en zag er lang niet zo mooi uit als op de foto’s.

Manilla (2 nachten): Philippine Plaza Manila Hotel 4,5*

Heerlijk hotel voor twee nachten! Het buffetrestaurant Spiral staat in Manilla op nr. 1 bij Tripadvisor. Je kijkt je ogen uit. Zulke grote en goede buffetten hebben wij nog nergens gezien.

Leestip: ben je op zoek naar een mooie bestemming voor je wintervakantie? Heb je ook aan het zonnige Mexico gedacht? Of wat meer out of the box: verrassend Oman!

2 reacties op “Twee weken Filipijnen: Palawan en Boracay”

  1. Hoi Claudia en Eric.

    Ik heb weer genoten van je reisverhaal.
    En van de mooie foto’s natuurlijk.
    Altijd fijn om nog een keer te lezen.

    Erik

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.